21 September, 2006
دو- 254- صفر-492
..............................
کسی که مرا می نوشت
دست هایش چون رشته کوه دماوند
میان خوابم پیچید.
باد می آمد.
به مضارع استمراری گرفتار شدم
و نامت را از یاد بردم.
کسی که مرا می نوشت
دست هایش را مثل رشته کوه دماوند
دور تهران ِ اندامم زنجیر کرد.
چنارهای بالا بلند، میان تنم سبز
و عاقبت،
گنجشک های بیشماری
کنار شعرهایم آبستن شدند.
حالا شماره که می گیرید
یادتان باشد کسی که مرا می نوشت
دست هایش را چون رشته کوه دماوند
میان خواب هایم پیچید
و در تهران چنارهای بیشماری است
با گنجشک های آبستن ...
دیگر نمی دانم چطور از این روزها
وعده ی دیدار می خواهید!؟
سی ام شهریور ماه هشتاد و پنج
|
|
