|
13 October, 2008
فایــــِـــــــروال !؟
......................
الف
که ابراهیم
میان چرخش حروف نشسته است
و آتش ِ نقاط را
به جان غزل می اندازد.
-
نه در بوستان
نه میان گلستان
ما را به شیخ و اجــل کاری است
که نیست.
نیستن و هستن
جرم ما این است.
جرم را
اگــــر که
باشد.
-
شعر
شیرن می شود بی تو
که هستی و نیستی
که دار و ندار
دار
نه
دار
و خسرو، از روی عادت
انگشت به دندان
می مالاند.
-
میان غزل های حافظ که بنویسی
گلستان می شود.
نگاه چه می کنی؟
اگر این حروف کج و معموج
باغ و بوستان ...
حروف
کج
معوج
-
که بر بالا
بلند
نگاه می اندازی
به دیده ی حیرت کن
دی شب
حروف را به باغ می کاشتم
و گنجشک های بی شماری
به میهمانی نقطه ها
جفت
گیر
-
نیز
نه به پند حکیم
نه با تو ما را سرو کاری است
نه با تو .... که عین ثوابی !
برای بودن
تن ها
من و
بال ِ این سنجاقک.
-
این سال هشتاد و هفتم است.
مجنون
در انحنای ِ نون
به نقطه ای گرفتار است
و لیـــــــلی
در دارالمجانین
تارهای سیاه را
شانه
شانه
-
میان ماه من و
پاییز هشتاد و هفتم
قرار است.
زرد – کبود – سرخ
ابرو می اندازد
و از ابرهای هفت ماهه
کودکان بی شماری
میان نقطه های این شعر
متولد
می شوند.
-
تر
تازه
تبدیل
کاغذ هایم را میان غیب
و لسان جادویش
خوابانیده ام.
حالا که پا به ماه شده است
عیبم مکن !
عیب
ام
مکن
حالا
-
شمع
از سوختن مدام
اعلام انزجار می نماید.
اما کسی نمی داند – در شعر
کارهای عجیب تر هم
پروانه می شود.
تنها
کمی
محرم
شو
-
حروف
میان فندوق های وحشی
زاد و ولد می کنند.
و شعر
به ناز رسم الخط فارسی
مشکوک شده است.
شاید که دین دبیری
زبان دین داران
و دبیران
باشد.
-
ما
قاریان تراز اول غزل
از غار غار کلاغ
و اوزان عروضی
طلب عفو می نماییم
و
شامگاهان
قافیه های زیادی را
به آسمان
پر
تا
ب
می کنیم.
-
صورت های غریبی
میان سیاهی آسمان
زاده شدند
و نقطه ها از حیرت
به یک دیگر چشمک زدند.
بااین حال
لازم است به اطلاع برسانیم
نور
میان آسمان
ها
و زمین
نورانی است.
22-مهر-87
.................
پسوند اهورایی:
تا چند
همچو شمع
زبان آوری کنی !؟
|
|
|
|
