|
08 November, 2008
بیلیـــــــــــــــارد بـــاز
...........................
1-
خواب تو را دیدم
خوب ام
از " تـــــــو" تا شد.
و پاکت های بیشماری
در انتظار
خواب
خمیازه
خندان
2-
اعترافی طـــــــــولانی است!
ماه به آسمان بر آمده بود
و شاعران شهیر
شعرهایشان را پارو می کردند.
3-
میان رویاها
و سواحل پیرامون
ستاره های زیادی ریختند
و آسمان
با برگ تشمک های وحشی
پیمان منع استفاده
شلیک می کرد.
4-
میان اول و دم
نفر سومی نشسته است
همیشه
میان نفر سوم
اول
دوم
5-
با پنج شماره کم تر
بازی را هم می شود تمام کرد.
با این حساب
میان راه بندان خیابان شریعتی
پاکت ها ی نامه را به سلامت
به آسمان ها پرتاب می کنم
هر کسی را هنری است.
6-
خیابان
از صدای بوق و آمد و رفت
می آید و می رود.
و آج های بیشماری
شیارهایشان را به روی آسفالت ها
می مالانند.
7-
کِیف می کند !
کیف را به دست هایش می دهم
و داستان نیمه تمام حوا
میان سیب های سرخ
پنهان می شود.
8-
دنیا از دوایر بی فرم
دور خود دایره می شود.
و من
در آرزوی دیدار تو
حلقه
حلقه
9-
ما انجام می دهیم
و تو گذر می کنی – هـــر بار
صدگان – هزارگان
ما آورگان دشت بلاییم
آوارگانی میان دشت و بلا
بالا بلند
این بار هم !
بالا بلند:
به انجام ما نیانجامد
بالا
بلند
10-
میان قاف من تا ماه گردون
گاف می دهی ...
هر از چند بار که از صدای گاز
گنجشک های خوش خیال
بال در می آورند
و طول و عرض خیابان را
فضله باران می کنند.
11-
میان بودن و رفتن
پرانتزهای زیادی وول می خورند
و اعتـــماد شخص ثالث
کمانی برداشته است
و خود را
به آسمان هفتم
می اندازاند !
12-
واحد باش!
مانند بادهای بیابانی
که بی شمار ِ شن ها را
با خود می رقصانند.
13-
به آب بیندیش
که آسمان به دیدار چشم هایت
خواب های آن طوری را
آبستن می شود.
به باد بیاندیش
به انگشت ها ی من
که میان نقطه های این شعر
آرام – آرام
اره می شوند.
به خدا بیاندیش !
14-
به سبک انسان های قرن هفتم
شعرهای عاشقانه ای نوشته ام
و به روال سال جاری
آرزوهای کلان خود را
میان برگه های انتخابات
تا می زنم.
15-
باد با ابر سخن می گوید
شعر با میان برها
حالا که میان ِ بُرهــــا
بر آسمان هفتم قد بالا کشیده ای – بلند
با باد سخن بگو
بگذار آدم تکلیف های خود را
میان اوقات شرعــــــــی
شرح دهد.
15-
اعتـــــــــــــــــــماد
کلامی طو لانـــــــی است.
وقتی که آفتاب
- با کلاه الف آغـــــاز می شود –
اعمتاد
کلامی است طولانــــــــــــــــــی ...
16-
در مقام صبر
حافظه ام یاری نمی دهد چه سالی است.
ام روز – چندمین روز از ماه چندم ِ چه سالی است.
اما ، به بادهای موسمی
اعتماد کرده ام دیگر
به بادبادک ها
به نخ ها....
و قرقره های رنگانگی که مدام
میان رویاهای من قل می خورند.
17-
شعر آدم را بیمه می کند
من زنده .....
قصیده های نفس گیر
مـــُـــــــــــــــــــرده !
18-
عین صدای عین
با نقطه های این شعر
نرم شو
عالم میان انگشت های من
فریاد می کشد:
چشم هایت را باز کن
میان این همه هم!
در
سایه
19-
به عنوان مثال
میان طبقات گیر افتاده ایم
و مکعب های مستطیل
با فشار دکمه ای
بالا و پایین می شوند.
20-
میان قلب و چشم هایت
خطی فرضی کشیده ام.
نگاه کن
نشانه بگیر و ....
شلیک کن
21-
بگذار غصه های عالم
میان توپ های رنگارنگ
روی خود را ببازند
نگاه کنی ،
شبیه علامت سئوال...
و بلند بلند بگویم:
فلانی!
به من نگاه نکن
نشانه – خط - شلیک
....
22-
عالم به گوی های معلق محتاج است
من – به حلقه های تو در تو
خدای را
برا ی یک بار هم که شده است
بیا و روشن کن
خودت به چه چیزی محتاج بودی
که این همه احتیاج را
آفریــــــــــــــدی ...
23-
خورشید را
میان چشم هایت اندیشیدم.
شور افتاد
عالم به سرود افتاد.
24-
ما گلهای خندانیم
حالا اگر راست می گویید
غصه های تمام عالم را
به این چند روز ناقابل
حواله کنید.
25-
با عرض احترام و پوزش
برایتان می نویسم: هیـــــــــــــس!
در این حوالی
شمعدانی کوچکی را می شناسم
که تمام زندگانیش را
دهان گلدانی سفالین
بلعیده است.
26-
هر کس به زبانی سخن می گوید.
حافظ با غزل های عاشقانه
و به عنوان مثال
فاستو پاپتی
با صدای ساکسیفون ِ طلایی اش
ببینم!....اصلن شما هیچ وقت
حافظ،
به روایت بامداد را خوانده اید!؟
27-
دِل بر و دال بُر
تمام تفاوتشان اندازه ی الف کوچکی است
که میان دال و لام
خود را فشـــــــار داده است.
و از شما هم پنهان نباشد – این روزها
با این خاصیت الف
الفت زیادی بسته ام.
28-
میان پاییز
و دیوان اشعار فروغ فرخزاد
خواب های بی شماری را
به بادهای موسمی واگذار کرده ام.
حالا اگر راست می گویید
کاری کنید که تولد ی دیگر – متولد شود
عین پاییز های دور
که هر روزش
تولد دیگری بود.
29-
گناه غزل های عاشقانه چیست
که دست نویسندگانش
همیشه ی خدا
بوی تمشک وحشی داده است !؟
سیاسیون به میکروفن ها وابسته اند
کاسبکاران محتـــــــرم – به شمارش اعداد ،
و غــــــــــــــــــــــــــزل سرایان
به افاعیل عروضی
تا شما
و امیالــــتان چه باشد ؟
30-
ما مردم ساده دلی هستیم
به آفتاب از روی غریزه نگاه می کنیم
و از روی عادت
به شعارهای تبلیغاتی
حساسیت فصلی گرفته ایم.
بااین حال
ام روز
هفدهم آبان هشتاد هفتم است
و ماهی های سرخ
روی میز بیلیارد
قِل می خورند.
31-
دل و... دلبر
این یک دادگاه رسمی است
تا میل شما کدام باشد.
17-آبان-87
....................
پسوند اهورایی:
رغیب گوی
کَرَم ِ آصفی ببین و
بمیــــــــــــــــــــــــــــر
|
|
|
|
