|
20 June, 2009
ساعت ده و نيم ِ شب
.........................
خدا بزرگ است
خدا بــــــزرگ است
خدا بـ ــ ـــــ ــــــــ ـــــــ < تا انتها ...
*
خيابان را
بوي خرداد برداشته است
و چنارهاي تهران
ميان حرف ( خ ) گرفتار شده اند.
*
باد سخن مي گويد.
باران سخن مي گويد.
ابر ... ستاره و ما و آسمان
آسمان
با آن ستون هاي چرك
بلند تر از آرزوهاي كوتاه
*
مـــــا،
آرزوهاي نجيب خود را
تا كرده ايم و به گوش آسمان
فـــــــــــــرياد مي كشيم.
باد سخن مي گويد.
باران .... ابر،
ستاره و ماه و
آسمان ....
با آن ستون هاي چرك و بلند
اما ....
صداي ما بلند است
و آسمان ،
با آن ستون هاي چرك و بلند – كوتاه
*
خيابان ها از بوي خرداد ( خ )
و چنارهاي تهران
انگشت هايشان به آسمان
مردم آرزوهاي خود را
از ميان كاغذها برداشته اند
و به آسمان پر ... تا ... ب مي كنند.
به آسمان ،
با آن ستون هاي چرك
بلند .... پرتاب مي كنند.
مردم،
به خورشيد اميد دارند
و ميان سكوت هاي كش دار
به آسمان فوت مي كنند.
به آسمان ،
با آن ستاره هاي چشمك انداز
فووووووت !!
خاموش مي شوند !؟
خاموش نمي شوند !؟
*
خدا بزرگ است
خدا بزرگ است
خدا ...
بزرگ ...
است .
29- خـــــرداد – 88
......................
پسوند اهورايي:
حافظ ، صبـــــور باش
كه در راه ِ عاشقي
آن كس كه جان نداد
به جانان نمي رسد.
|
|
|
|
