05 November, 2009
برق و چنــــــــار
....................
بود.
بالا رفتيم.
پا ئيـــــن آمديم.
شعـــر...... شعــــــار
( با نفس هايمان، بادبادك
به چشم هايمان، سنجاقك ها
و ابرها را
با ابروهايمان )
بي كار مي كنيم.
ساعت ها به راحتي تمام مي شوند
و كودكان نابالغ
به راحتي – بزرگ
( نخبگان بلند بالا
در دوسوي خطوط متقاطع
فرياد مي زنند
و از ميان گره ابروهايشان
شعارهاي كوبنده را
به آسمان ها مشت مي كوبانند)
ما ميان نحسي اعداد تاب بسته ايم
و ابرهاي پاييزي
با صداي مشكوكي
با يك ديگر برخورد مي كنند.
رگبار
رگ ..... بار
ما،
ميان نحسي اعداد
و دلهاي يمان بي تاب.
( تيـــــــرهاي خيابان
از ميان چنارهاي سرسبــــــــــز
به سرعت بـــــــــــرق <<<<<< )
برق و چنــــار
برق و چنــــــــار
برق و چنـــــــــــــار
بالا رفتيم
شعـــــــــــر بود.
سيزدهم / آبان / هشتاد و هشت
........................
پسوند اهورايي:
كه فرياد نكرد.
|
|
