بيف‌استر‌اگانُف‌باسُس‌قارچ!
.............................
1-
به ابرها نگاه مي‌اندازي
و بته‌جقه‌ها
شبيه باران مي‌شوند.
2-
ميان رسم‌الخط نام تو
و اين همه خرما
گرفتار‌شده‌ايم.
3-
نخل‌ها
دخل ما را آورده‌اند.
دخيل مي‌بنديم – دخالت مي‌كنيد.
اگر راست مي‌گوييد
بعد از آخرين نقطه
ما را هم داخل داستان
كنيد.
4-
جيم،
جاي شما را خيال ميم
معصوم – با گوشه‌ي چشم
پر كرده‌است.
5-
آرزوهايمان
ميان اين برهوت
شما را لوت – ما پوت
سرآب
سرآب
سر
.
.
.
.
.
آب
6-
به َاشكال ايمان داشتيم
اِ شكال از كجا بود؟
از راه رسيد
رنگين‌كمان
رنگين،
كمان!
7-
ميان نقطه‌هاي حروف
تا حالت اين شعر
نخل‌هاي بي‌شماري
از چشم مخاطب مي‌بارد.
تا ميل شما چه باشد!؟
8-
بي چراغي
فقر الفاظ است.
به پيشاني
ماه
9-
من و اين شعر
شما و درد بي كسي
تمام قصه
اين طور نوشته مي‌شود:
شما‌تنهايي
ما تن‌هاييم
10-
شين عين تو را دارم
عين ِ كمر باريك
غماز!
فردا كه صدايم زدي
نگويي نديده‌اي
11-
به عنوان مثال
ما جناق‌ها را ميان خود تقسيم مي‌كنيم
و تمام مردم اين شهر
يادهاشان را
فراموش نخواهند كرد.
12-
اولين سنگ
با دست‌هاي خاكستري
پر
تا
ب
13-
يادم
ياد – ام
ياد ِ من‌ام و
تو را ...
14-
جيك
جيك
با جناق‌هاي خوش‌حال!
جناق ِ هر جوجه
صليبي است كه يك عمر
با خود حمل مي‌كند.
يادت شما
ما را ...
15-
فراموش
خاموش
مختصر و مفيد مي‌گويمت:
عين!
16-
بزرگان
مشت‌هاي خود را گره مي‌كنند
و كودكان را دك مي‌كنند.
17-
بگذار عالم بگويد:] نه
